ψυχοληπτικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «ψυχοληπτικά φάρμακα» ή, απλώς, «τα ψυχοληπτικά»

(φαρμ.) ουσίες που ασκούν κατευναστική δράση στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στον ψυχισμό.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. psycholeptique (< ψυχή + λαμβάνω].